Johanna Westerdijk
 |
|
|
Johanna Westerdijk is een grote naam in de plantenziektekunde (fytopathologie). In 1907 werd ze directeur van het Centraal Bureau voor Schimmelcultures in Amsterdam, waar ze begon met een verzameling van zo’n 80 levende schimmels. Vanuit Villa Java in Baarn, waar haar laboratorium vanaf 1920 was gehuisvest, groeide onder haar leiding de collectie uit tot ruim 11.000 schimmels. Het vormde de basis voor wat nu de grootste verzameling van levende schimmels ter wereld is. De collectie maakt deel uit van de meer dan 100.000 verschillende levende schimmels, gisten en bacteriën in de biobanken van het Westerdijk Fungal Biodiversity Institute in Utrecht Science Park. |
In 1917 benoemde de Universiteit Utrecht Johanna Westerdijk tot eerste vrouwelijke hoogleraar in Nederland. In 1930 werd ze bovendien buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Met haar onderzoeken leverden zij en haar medewerkers een belangrijke bijdrage aan de bestrijding van de door schimmels veroorzaakte iepenziekte en aardappelziekte. Plantenziektekunde maakte in de halve eeuw van haar carrière een revolutionaire ontwikkeling door. De rol van schimmels, als vijand en als vriend, werd steeds duidelijker. Het was Westerdijks stellige overtuiging dat schimmels een belangrijke bijdrage leveren aan het oplossen van de grote wereldproblemen. Ze heeft meer dan gelijk gekregen. |
|
|
|